out of hospital (1)

โรงบานน้องอยู่ขวามือ

เลิกคุยกับแม่

ผมเลิกคบเลิกคุยกับแม่น้องเสียแล้ว  

หลังจากผมโดนแม่ใส่อารมณ์หงุดหงิดงี่เง่าไปหลายครั้ง

ครั้งแรกก็เป็นช่วงก่อนที่น้องออกจาก ร พ

ผมส่งข้อความไปหาแกที่เกี่ยวกับน้อง

แม่อยากให้เค้ากลับบ้านเร็ว แต่ผมกลัวว่าถ้าน้องยังไม่มีงานทำ น้องจะหลุดกลับไปเล่นยาต่อรึเปล่า

ตอนแรกแม่มีแพลนไว้ว่าจะให้น้องย้ายไปอยู่กับญาติที่ต่างจังหวัดก่อน

น้องจะได้ช่วยทางบ้านเค้าขายของหรือหางานทำที่โน่นก็ได้

ไม่ต้องรีบกลับไปที่ซอยอมรหรอก

ผมเห็นด้วยว่าน้องน่าจะหลีกเลี่ยงซอยสลัมก่อน

จึงบอกแม่ว่า 'แม่น่าจะเร่งจัดหางานให้น้องทำก่อนไปรับเค้ากลับบ้านนะ'

ตอนนั้นแม่ไปเที่ยวต่างจังหวัดพอดี (ถึงลูกยังรักษาตัวอยู่ที่ ร พ นั้นก็เหอะ แม่อยากเที่ยว)

เค้าไม่ชอบกังวลอยู่แล้ว ผมคงขัดจังหวะการพักสมอง

แม่จึงใส่อารมณ์กลับมาในเชิงว่า รบกวนฉันทำไม

‘ให้เค้าพักสมองบ้าง ต้องเอาเรื่องให้ได้เลยเนอะ แม่ไม่อยากคิดเรื่องนี้อะไรมาก’ เค้าตอบทางไลน์

ผมไม่ได้ตอบโต้อะไร

แต่พอเราเจอซ้ำอีกก็เริ่มเบื่อนิสัยเค้าแล้วจนเลิกคบ

ผมโดนเค้าใส่อารมณ์อีกเมื่อแม่กลับไปที่ซอย แล้วผมแวะไปหาเค้าที่บ้านเพื่อนแก๊งผู้หญิงในเวลาต่อมา

ผมอยากทักเล่นเฉยๆ เพราะแม่เพิ่งพาผมไปได้รู้จักพวกนี้

แต่พอเห็นหน้าผม แม่เข้าใจผิดว่าผมอยากคุยถึงลูก

เค้าร้องตะโกนใส่ไป ‘จะเอาอะไรอีกล่ะ แม่พักผ่อนไม่ได้เหรอไง’

ผมตกใจแต่ไม่ยอมเหมือนกัน

ผมตอบทันที่ว่า

‘แม่รู้สึกผิดเหรอ’ (ที่เลี้ยงลูกไม่ได้เรื่องจนยังเป็นปัญหาทุกวันนี้)

โดนผมกวนหัวแบบนี้ เค้าทิ้งระเบิดกลับมาอีก

อ้างว่าพึ่งเสียผู้ใหญ่สักคนไปเลยไม่อยากพูดถึงเรื่องหนักที่บ้าน บลาๆ 

ต่อจากนั้นก็มีอีกสัก 2-3 ครั้งที่ผมโดนแม่ทำแบบนี้ จนผมไม่อยากคุยกับแกแล้ว

ผมบล๊อกไลน์เค้าเพื่อจะแสดงความไม่พอใจ 

จากนั้นเมื่อเราเจอกันในซอยอีกที เราต่างไม่ยอมคุยกัน เดินเชิดหน้าไม่ยอมสบตากันด้วย

ผมเลิกคุยในช่วงก่อนที่น้องออกจาก ร พ โดยบล็อกเค้าไปที่ไลน์ก่อน

วันนั้นที่แม่ไปรับน้องพากลับมาบ้าน ผมสงสัยว่า แม่พยายามติดต่อหรือแจ้งผมไว้

พอรู้ว่าโดนบล็อกไป เค้าตัดพ้อโพสต์ขึ้นในเฟซเชิงว่า ‘ฉันทำถูกใจทุกคนไม่ได้หรอก’

แต่ช่างมันเถอะ

ความสัมพันธ์เราขึ้นๆลงๆแบบนี้อยู่แล้ว

ในที่สุดน้องไม่ได้ไปต่างจังหวัดดังที่แม่กะไว้

แกพาน้องกลับไปที่บ้านซอยเมื่ออาทิตย์ก่อนช่วงปีใหม่

โดยไม่ได้บอกใครๆในวงเพื่อนผมล่วงหน้าว่าจะไปรับเค้า

เค้าทำแบบลับๆล่อๆ ตามเคย

ผมเจอน้องในซอยวันที่กลับมาพอดี

น้องรักษาตัวห้าอาทิตย์เอง (ไม่ใช่หลายเดือนดังที่หมอแนะ)

แต่เค้าอยากกลับบ้านนานแล้วเพราะคิดถึงเพื่อน

ในช่วงแรกๆที่โน่นจะไม่มีอะไรให้น้องๆทำนอกจากนอนอย่างเดียว (น้องว่าอย่างนี้)

ผมบอกเค้าว่า ตอนนี้ผมและแม่เลิกคุยกันแล้ว

ต่อจากนั้น ถ้าผมอยากพูดถึงแม่ ผมมักจะเยาะเย้ยเค้าต่อหน้าธีร์ในเชิงคนน้อยใจแบบเล่นๆ เช่น 

‘อีแม่คนรวยซอยอมร’ 

‘อีแม่เน็ตไอด้อล’ 

แม้แต่ ‘อีแม่มึง’ ซึ่งน้องรับได้หมดไม่ได้ต่อว่าหรือปกป้องแทนแม่อะไรเลย

น้องกลับบ้าน

น้องธีร์กลับมาอีกแล้ว หลังบำบัดตัวที่ รพ เป็นห้าอาทิตย์

ยังเดินล่องลอยเหมื่อนผีไม่มีศาลเจ้าที่เลย

เปล่า พูดเล่น 

เค้าดูอ้วนขึ้นแข็งแรงดี

now, see here