hospital visit (2)

โรงพยาบาลธัญญารักษ์อีกมุมหนึ่ง

หน้าที่ของเค้าคือรับคำสั่งอย่างเดียว ถ้าอยากได้รับฟรีดอมกลับมาเหมือนเมื่อก่อน เค้าต้องทำตัวดีๆ ที่นี่ก่อน ภายใต้ความคุมครองผู้ดูแล แม่ถึงจะยอมให้เเค้ากลับบ้าน

น้องอ้วนขึ้น 

เค้าจะบอกผมทีหลังว่า ผู้ได้รับบำบัดนอนอย่างเดียวส่วนใหญ่ ไม่ได้ออกไปข้างนอกหรือไปเจอใคร 

ธีร์ใส่เสื้อเชิร์ตและกางเกงสีชมพูล้วน

เนื้อผ้าเบาๆ คลายๆกับผ้าชุดนอน หรือชุดที่พวกผู้ต้องหามักใส่จากห้องขังไปขึ้นศาลดังที่เราเห็นในข่าว

เป็นชุดประจำของผู้รับการบำบัด ผู้คุมไม่ยอมให้น้องๆใส่เสื้อผ้าธรรมดามั้ง แต่ถ้าเค้าให้น้องๆ รับยากินนอนอย่างเดียวดังที่น้องพูด คงจะไม่มีใครว่าอะไรถ้าเค้าต้องแต่งตัวเป็นเด็กทั้งวัน

เพราะเดี๋ยวคงจะกลับไปนอนอีกแล้ว 'ตื่นแต่เช้าเราเข้าแถวกัน แล้วก็ไปนอนอีก' น้องจะว่าอย่างนี้ไปในอีกหลายเดือนข้างหน้า เมื่อเพื่อนถามดูว่า ประสบการณ์ข้างใน ร พ นี้จะเป็นยังไง

-

แต่ขอกลับไปที่ศูนย์กลางบำบัดหน่อย 

ตัวแม่เริ่มคุยกับลูกก่อน โดยถามถึงสารทุกข์สุขดิบที่ฝรั่งเรียกว่า small talk

ต่อมาก็เริ่มสั่งสอนเค้านิดนึงประมาณว่า

'เมื่อกลับบ้านแล้วลูกต้องหางานทำช่วยเบาภาระแม่ แล้วห้ามไปยุ่งกับยาอีกสิลูก'
น้องพยักหน้ารับเหมือนเด็กเล็กไม่มีสิทธิ์ต่อร้อง

เค้าดูตั้งใจฟังแม่จัง เหมือนเราเป็นผู้เยี่ยมคนแรกที่ไปหาเค้าเป็นเวลานานแล้ว

เค้าเลยฟังทุกคำให้ดีๆ เพราะโอกาสเจอใครถูกจำกัดไว้ตามกฎเกณฑ์
ผู้รับบำบัดต้องถอนตัวออกจากชีวิตสังคมภายนอกถึงมารักษาตัวได้

เค้าไม่มีสิทธิ์โทรหาใครหรือรับแขกนอกจากพวกญาติและครอบครัวในเวลาที่กำหนดไว้

ถ้าแม่อยากเช็คอาการลูกว่าเป็นยังไง เค้าต้องโทรหาคุยกับหมออย่างเดียวในช่วงเย็นๆ ก็โทรหาคุยเล่นๆกับลูกไม่ได้

ผู้คุมไม่อยากให้ฝ่ายครอบครัวหรือเพื่อนไปยุ่งอะไรมากหรอกกับผู้รับการบำบัด

เพราะพูดจริงๆ บางครั้งครอบครัวเค้าเป็นตัวก่อปัญหาให้กับผู้รับการบำบัดเจอข้างนอก ที่พาเค้าไปเครียดและต้องไปรักษาตัวในที่สุด

น้องๆต้องมีเวลาพักหัวพักใจบ้าง ถ้าจะฟื้นตัวให้แข็งแรงกลับไปมีชีวิตปกติได้

-

กลับไปที่ตัวแม่อีกที เวลาคุยกับลูกเค้าพูดเร็วแทบหายใจไม่ทัน 

เหมือนเค้าท่องข้อความนี้ขึ้นใจก่อนออกไปเจอน้อง

หรือเค้าอยากให้ผมเห็นว่า เค้าเป็นแม่ที่ดีเป็นห่วงลูกจริง

แต่ก็มีช่วงหนึ่งการพูดที่พาผมฟังและชะงักเลย 

เมื่อแม่บอกลูกว่า 

'พอกลับบ้านแล้ว ไม่ต้องเรียนต่อนะ ตั้งใจหางานทำดีกว่าลูก

'ทุกวันนี้มีหลายคนเรียนจบสูงแต่หางานทำไม่ได้เพราะนายจ้างเอาคนมีประสบการณ์การทำงานมากกว่าวุติเฉยๆ ' แม่พูดอีก

อ้าว แม่ไม่เคยเอาเรื่องนี้ไปคุยกับลูกมาก่อนหน้านี้เลยเหรอ

เป็นเรื่องอนาคตเค้าเลยนะ เอาเปิดประเด็นใหญ่แบบนี้ไปคุยเมื่อเค้ายังไม่สบายอยู่ด้วยเหรอ

น้องไม่ได้ตอบอะไร คงจะชินไปแล้วกับตัวแม่คนนี้ที่ไม่ค่อยมีเวลาให้เค้า แต่กลับมาสนใจตอนหลังเมื่อเค้าเจอวิกฤต

น้องแค่พยักหัวรับรู้เรื่องอย่างเหมือนเคย

แม่สั่งสอนลูกเสร็จแล้ว เค้าหันไปอ้างถึงผมด้วย

‘ไมเคิลมาเป็นเพื่อนแม่วันนี้นะลูก

'ไม่ต้องกลัวไมเคิลหรอกลูก เค้ามาให้กำลังใจ’ แม่ว่าอย่างนี้

น้องมองหน้าผมแต่ไม่ได้พูดอะไร

‘ไมเคิลอยากให้ลูกเจอแฟนผู้หญิง …หรือลูกแม่เป็นตุ๊ดจริงก็ไม่เป็นอะไร’ แม่เสริมเอง

เปิดประเด็นมั่วอีกแล้ว ทั้งผมและน้องตกตะลึงไม่รู้จะตอบยังไง

น้องนั่งเงียบอีก ไม่ได้พูด แต่ไม่ยอมสบหน้าผมด้วย

ตอนที่เรายังเดินทางมาหาเค้าวันนี้ ผมเตือนแม่ว่า  

'ผมรู้จักครอบครัวแม่เป็นหลายปีแล้ว แต่รู้มั้ยผมไม่เคยเห็นแม่อยู่กับธีร์ และแม่ไม่เคยเห็นผมอยู่กับเค้าด้วย ว่าเราจะคุยยังไง

'อย่าพึ่งตกใจถ้าผมกับลูกพูดเสียดสีกันบ้าง เราพูดตรงไปตรงมาไม่ค่อยรักษาหน้ากัน ทะเลาะกันบ่อยก็มี' ผมพูดต่อ

now, see here