haircut adventures (5)

แถวๆนี้ผมสามารถเจอร้านแบบนี้ได้ทั้งสองรูปแบบ

ผมเคยไปใช้บริการร้านนึงอยู่หน้าสลัม ที่ทำร้านดูเป็นเพิงกั้นขึ้นมามากกว่าเป็นร้าน

ถ้าเป็นร้านสภาพมักง่ายแบบนี้ ลูกค้าต้องพร้อมจะโดนฝนสาดและลมพัดเข้าประจำเพราะร้านที่เป็นเพิงแบบนี้ ไม่มีฝาผนังป้องกันไว้

แน่นอนอยู่แล้วร้านเบสิกแบบนี้จะไม่มีแอร์ ไม่มีอ่างไว้ล้างผมด้วย

แต่ที่น่าเสียวมากกว่านี้ ก็คือเจ้าของร้านที่ไม่มีฝีมือ และใช้อุปกรณ์ห่วย

เช่นเครื่องมือตัดผมแบบทื่อๆ ไฟสลัวๆ เก้าอี้เอนไม่ลง

ปกติผมจะใช้บริการห่วยๆ แบบนี้ถ้าจำเป็นจริงๆเท่านั้น

แต่บางครั้งเราก็ไม่มีทางเลือก ถ้าร้านโปรดของเราปิด

และในซอยอมรมีป้าคนหนึ่งที่สายตาสั้นจนเหมือนเป็นคนตาบอดแต่เปิดหน้าบ้านเป็นร้านตัดผมชาย

พอลูกค้านั่งลง เค้าต้องลองจับหัวลูกค้าดูก่อนสิว่าผมยาวแค่ไหนและตรงไหน ก่อนที่จะทำการลงมือตัด โดยจะเอาแบตเตอร์เลี่ยนทื่อๆมาตัดผม แถมยังมีสนิมเกาะอีก

ร้านตัตผมของป้าคนนั้นที่เกือบจะตาบอด มีรถเข็นจอดไว้ข้างๆ

แต่น่าสยองไปมากกว่านั้น

สมมุติว่าป้าแกจับมีดโกนเพื่อจะโกนหนวด แต่ดันทำหลุดมือโดนใบหูหรือหน้าลูกค้าเข้า

ลูกค้าคนนั้นอาจจะเจอความซวยทั้งทรงผมที่ตัดแย่ๆและหน้าเสียโฉมอีกด้วย 

ป้าคนนี้ไม่ใช่ช่างจริงๆ

วันหนึ่งผมไม่มีทางเลือก ต้องไปนั่งลุ้นเล่นเสี่ยงโชคกับป้าคนนี้

เมื่อเค้าเอาเครื่องแบตเตอร์เลี่ยนตัดลงกับหัวผม ใบมีดทื่อๆแม่งก็เริ่มติดกินเส้นผมดึงหนังหัวเข้าไป

ผมถึงกับสะดุ้งตัวเจ็บหัว

ป้าต้องดึงปลั๊กเครื่องออกถึงจะปล่อยหัวผมออกได้

ป้าเป็นเจ้าเดียวในซอยที่เปิดร้านในวันนั้น

เพราะเป็นวันหยุดราชการพอดี ร้านอื่นปิดหมด

ผมแอบดูหัวผมในกระจกเงาที่มัวๆ

ทรงผมแหว่งไปหมด

พอจ่ายค่าตัดผมเสร็จแล้วผมต้องรีบกลับบ้านให้แฟนค่อยแก้ไขตัดแต่งให้ดูดีหน่อย

ถ้ากลับไปหาป้าคนนี้อีก ยังไงเราต้องกลับไปเล่นเสี่ยงอันตรายอีก

ไม่เอาดีกว่า

ร้านที่ผมเลือกให้น้องไปใช้บริการวันนั้น

เป็นร้านตัดผมประจำของเรา

ผมรู้จักเจ้าของร้านเป็นปี 2ปีแล้ว

เจ๊คนนี้เป็นช่างมืออาชีพ และมีชื่อเสียงดีด้วย

แกรับเด็กฝึกงานประจำแต่กลับเจอซวย

พอลูกน้องฝึกงานได้มีฝีมือดีแล้ว เค้ามักจะย้ายออกไปเปิดร้านทำผมเอง

ลูกน้องจะกลายเป็นคู่แข่งเจ้ซะแล้ว

แต่ไม่เป็นอะไร เจ้เป็นคนใจดี

เค้าคิดราคา ค่าไถหัว (ค่าตัดผม) คนละ 100 บาท ถูกดี

ก่อนที่ผมจะได้ไปเจอเจ้คนนี้ 

ผมมีช่างตัดผมประจำที่ใกล้บ้านเราเหมือนกัน

ร้านหน้าพระราม 3 ที่เป็นร้านตัดผมโปรดผมเมื่อก่อน

เค้าตั้งร้านอยู่ที่ถนนเชื้อเพลิง ฝั่งตรงข้ามกับหน้าปากซอยอมร

ผู้ชายคนนี้เป็นคนอีสาน มีเมียและลูกชายตัวเล็ก 

เค้าเป็นหนึ่งในกลุ่มดังกล่าวที่มีร้านจัดบริการไว้ในร้านที่เป็นเพิง

แล้วเค้าสร้างโครงร้านนี้ขึ้นด้วยมือเค้าเอง

ถ้ามีลมพัดแรงๆ เพิงจะคลอนแคลนโยกเยกเสียงลั่นดังเอี๊ยดน่ากลัว

 ถ้าแรงมากๆ สักวันอาจจะล้มกระแทกใส่หัวทั้งช่างและลูกค้าไปด้วย

ร้านเค้าอยู่ท่ามกลางเพิงอีกหลายหลังที่เข้าไปรุกล้ำที่ดินของทางรัฐ อยู่หน้าชุมชนสลัมใหญ่ฝั่งโน้น

เมื่อไม่กี่ปีที่แล้ว เจ้าหน้าที่รัฐได้รื้อทุบเพิงพวกนี้จนเกือบหมด

แต่ร้านช่างตัดผมโชคดีหน่อย

ทางรัฐเว้นเพิงของเค้าไว้ไม่ได้โดนทุบทิ้ง

now, see here